“بهره‌گیری از تاریخ و میراث فرهنگی در خلق ادبیات کودکان؛ ضرورت‌ها و شیوه‌ها”
دومین نشست گفت‌وگوی موضوع‌محور، شنبه، ۲۰ اردیبهشت ۱۴۰۴، با حضور حمیدرضا شاه‌آبادی برگزار شد.
شاه‌آبادی در شروع نشست، با اشاره به اینکه نظام آموزشی غلط، سبب شده تا موضوع تاریخ درست جا نیفتد، این پرسش را طرح کرد که تاریخ، علمِ گذشته است و چرا باید با گذشته آشنا شد.
در این نشست، مخاطبان حضور فعال داشتند و به طرح نظراتشان پرداختند.
در ادامه، شاه‌آبادی توضیح داد که حفظ هویت و فرهنگ، می‌تواند رسمی‌ترین دلیل برای آموزش تاریخ به کودک باشد. او با اشاره به اینکه الگوهای رفتاری انسانی در طول تاریخ تغییر نمی‌کند و مسائل بشری یکسان است، به سراغ این بحث رفت که در زندگی انسان گذشته مهم‌تر است یا آینده؟
نویسنده‌ی رمان‌های تاریخی ژانر وحشت، با ذکر این نکته که «حال» در لحظه به گذشته می‌پیوندد، افزود؛ می‌توان آینده را ساخت، اما انسان برآیند گذشته‌ای است که اتفاق افتاده و قابل تغییر نیست.
او با طرح این پرسش که آیا ضرورت دارد کودک را با گذشته آشنا کرد، تبیین کرد که خواندن تاریخ، کمک می‌کند که بدانیم در شرایط مختلف چه واکنشی نشان دهیم. رفتن به گذشته برای ساخت آینده است و ماندن در گذشته ترسناک خواهد بود. تاریخ علم شناخت امروز بر اساس بررسی گذشته است. باید گذشته را شناخت تا بتوان از تکرار آن پرهیز کرد.
شاه‌آبادی در سؤال بعدی خود طرح کرد که چه بخشی از تاریخ را باید به کودک ارائه کرد؟
او خاطرنشان کرد که باید ماجراهای جالب و مورد توجه مخاطب را از تاریخ بیرون کشید و جلوی صحنه آورد، در حالیکه تاریخ در پس‌زمینه جریان دارد و مخاطب با آن آشنا خواهد شد. مخاطب تربیت می‌شود که تاریخ را دنبال کند و در مواجهه با این آثار تاریخی به فهمی از شکل‌گیری خود خواهد رسید.
