زهرا موسوی، شاعر خوب کودک، در ۲۴ اردیبهشت ۱۴۰۴، مهمان هفتمین نشست استیج نمایشگاه بین‌المللی کتاب بود.
زهرا موسوی شاعر شناخته‌شده‌ی کودک، اولین رویارویی با شعر را به واسطه‌ی کتاب‌های درسی داشته است.
او با اشاره به سختی دوران کودکی نسل دهه‌های ۵۰ و ۶۰، گفت که امکانات، ازجمله کتاب، مثل امروز در دسترس نبود.
موسوی اولین شعرش را در سال‌های آغازین دوران نوجوانی سرود و بعدها مثل خیلی از شاعران دیگر، شعرگفتن را برای مخاطب بزرگ‌سال ادامه داد؛ اما به دلیل علاقه به دنیای کودکان، سرودن برای آن‌ها را آزمود. او پس از مدتی کوتاه، احساس کرد فضایی خالی و مغفول در شعر کودک وجود دارد و آن شعر برای گروه‌های سنی زیر سه سال و حتی دوران جنینی است.
این شاعر صاحب‌سبک شعر خردسال که بیش از ۴۰۰ کتاب در کارنامه‌ی حرفه‌ای خود دارد، قبل از سرودن برای خردسالان درباره‌ی روان‌شناسی و ویژگی‌های زبانی دوران نوزادی و خردسالی مطالعه و پژوهش کرد. او بیان کرد که خردسالان همه‌جای دنیا قبل از اینکه شروع به حرف‌زدن کنند و کلمات را به زبان بیاورند، از آواها استفاده می‌کنند؛ آواهایی که از دیدگاه موسوی شبیه آواها و صداهای موجود در طبیعت است و از این رو، شعرها و کتاب‌های زیادی با استفاده از آواها برای نوزادان و نوباوگان سروده است. این نگاه و جای خالی شعرهایی از این دست در شعر کودک ایران، موسوی را بر آن داشت که به طور جدی به سرودن برای خردسالان و نوزادان و دوران جنینی بپردازد. اگرچه او کتاب‌های فراوانی برای این گروه از مخاطبان سروده است، اما همچنان سرودن برای کودکان را بسیار سخت و حساس می‌داند.
زهرا موسوی معتقد است هر شاعر باید امضای خودش را داشته باشد و قرار نیست تمام سال‌های حرفه‌ای خود را دنباله‌روی بزرگان و استادان باشد.
او اظهار کرد رسیدن به استقلال و امضای شخصی در شعر کودک به اندازه‌ی شعرگفتن برای این‌گروه سنی سخت است؛ زیرا در دنیای امروز که فرم در ادبیات کودک بسیار برجسته است، شاعر شعر خردسال با دایره‌ی واژگانی و مفاهیم محدودی که مخاطبش دارد، هم باید به فرم‌های تازه فکر کند و هم ساختار و شاعرانگی را حفظ کند، آن هم برای مخاطبانی زیر سه سال و حتی برای مخاطبانی که در شکم مادرشان دوران جنینی را سپری می‌کنند؛ بنابراین نیاز است که شاعر قبل از سرودن، درباره‌ی جهان این گروه از مخاطبان و ویژگی‌های روان‌شناختی رشد آن‌ها مطالعه‌ی جدی کند.
