جشنواره‌ی کتابخانههای خانگی؛ گفت‌وگو با محمدرضا یوسفی
محمدرضا یوسفی خواستار حمایت‌های بزرگ دولت در رونق کتابخانههای کل کشور شد.
این نویسنده و نظریه‌پرداز ادبیات کودک ونوجوان، جشنواره‌ی کتابخانههای خانگی را بذر کوچکی دانست که توسط افرادی با دغدغه‌های بزرگ کاشته شده است، اما او معتقد است چنین جشنواره‌ای زمانی به ثمر خواهد نشست که دولت بداند که بار بزرگ فرهنگ و هنر کشور بر دوش اوست و اگر حمایت‌های خود را از این حیطه دریغ کند، این بذرها به ثمر نخواهند نشست.
یوسفی برداشتن هر قدمی را در مسیر ترویج کتاب و کتابخوانی شایسته و قابل قدردانی دانست و با اشاره به لزوم الگوبرداری از این نوع جشنواره‌ها در سطح کلان، یادآور شد: این فعالیت، آن هم در شرایطی که آپارتمان‌نشینی جایگزین شیوه‌ی سنتی شده، ضروری است. چراکه هم‌اکنون با وجود فضاهای مجازی جوانان و نوجوانان کم‌تر به کتابخانهها دسترسی پیدا می‌کنند و بسیاری از کتابخانهها نیز پاسخ‌گوی نیازهایشان نیستند.
او با اظهار تأسف از این‌که اغلب کتابخانهها آثاری را ارائه می‌کنند که مورد توجه عوام است و بسیاری از دانشجویان و محققان با کمبود منابع مناسب مواجه‌اند، تأکید کرد: کتابخانههای خانگی که اغلب با سلیقه‌ی افراد و به صورت موضوعی هستند، کمک شایانی به این افراد خواهند کرد. از سویی دیگر این حرکت، اهالی یک ساختمان را به هم نزدیک‌تر می‌کند و آن‌ها مبنای فکری قوی‌تری پیدا خواهند کرد.
او در عین حال گفت: از آن‌جا که این نوع فعالیت‌ها همه‌گیر نیست، باید دامنه‌ی آن به مدارس، کتابخانههای شهرداری، کتابخانههای کانون و نهاد کتابخانههای کشور کشیده شود تا با برگزاری مسابقه بین آن‌ها فعالیت‌های اصلی و همه‌گیر شکل بگیرد.
یوسفی که تجربه‌ی آشنایی با انجمن‌های کتاب وکتاب‌خوانی در سایر کشورها را دارد، به حدود اختیارات آن‌ها اشاره کرد و افزود: این انجمن‌ها در حیطه‌های مختلفی دارای اختیاراتی هستند، اما از آن‌جا که در ایران شیوه‌ی برنامه‌ریزی متفاوت است و انجمن‌ها به صورت مستقل قادر به فعالیت نیستند، می‌توان دولت را در رأس همه‌ی امور دانست.
به اعتقاد یوسفی در چنین شرایطی بار مسئولیت دولت زیاد است، چراکه تأمین بودجه و برنامه‌ریزی بر عهده‌ی اوست و اگر فعالیتی هم صورت نگیرد، خود دولت باید پاسخ‌گوی آن باشد. بنابراین ضروری است که این بذر کوچک به درختی تناور تبدیل شود.
