جلسات انجمن را بیش‌تر کنید!
یک بار دیگر اعضای انجمن نویسندگان کودک و نوجوان دور هم جمع می‌شوند تا ترکیب هیئت مدیره‌ی دوسال آینده و بازرسان را برای سالی که پیش رو داریم تعیین کنند. هر دوسال یک‌بار اعضا با رأی مستقیم خود نمایندگانی انتخاب می‌کنند تا سکان انجمن را با ایده‌ها و تصمیم‌گیری‌های خود به دست بگیرند.
با نگاهی به تعداد اعضای انجمن می‌بینیم که بیش از سیصد نفر عضو دارد، اما معمولاً تعدادی از اعضا در گردهمایی‌ها و همین انتخابات شرکت نمی‌کنند. البته برای شرکت در انتخابات، پرداخت حق عضویت الزامی است و به نظر می‌رسد همه‌ی اعضا حق عضویت خود را نمی‌پردازند. در حالی که جایی مانند انجمن نویسندگان که ۱۶ سال عمر دارد، با همین حق عضویت‌های سالانه اعضا سرپا مانده است.
نهادهای مدنی که به دولت وابسته نیستند و به شکل مستقل فعالیت می‌کنند، پایگاهی و پشتیبانی جز اعضای خود ندارند. ناگفته پیداست که هرچه‌قدر اعضا حضور بیش‌تری در برنامه‌ها داشته باشند، می‌توان گام‌های بلندتری برداشت و به موفقیت آن نهاد امیدوارتر بود.
۲۲ خرداد ۹۳، هفدهمین مجمع عمومی انجمن برگزار می‌شود. با همین انگیزه پای صحبت چند نفر از اعضا نشستیم تا ببینیم نظرشان درباره‌ی فعالیت‌های نهادهای مدنی چیست و از هیئت‌مدیره‌ی بعدی انجمن چه انتظارهایی دارند؟
محمدرضا یوسفی یکی از اعضای انجمن معتقد است که سازمان‌های مردم‌نهاد امروزه در دنیا فعالیت‌های زیادی را پیش می‌برند. او دراین‌باره به خبرنگار نویسک میگوید: سازمان‌های مردم‌نهاد مخصوصاً در کشور ما که احزاب و تشکیلات نداریم، می‌توانند صدای گروه‌ها باشند. فکر می‌کنم این سازمان‌ها باید در مسائل اجتماعی بیش‌تر دخالت کنند و منافع هنرمندان را در نظر بگیرند.
او در ادامه می‌افزاید: وقتی حق و حقوق نویسنده‌ای پایمال می‌شود، به جز انجمن جایی را ندارد که با استفاده از آن بتواند صدای خود را به نهادهای دولتی مربوط برساند، پس ارتباط با این نهادها برای انجمن بسیار مهم است.
یوسفی با اعتقاد به این‌که در کار گروهی می‌توان به نتیجه‌های دلخواه رسید، میگوید: یک دست صدا ندارد و با دور هم جمع شدن می‌توانیم کارهایی را که می‌خواهیم با قدرت بیش‌تری پیش ببریم و به دنبال امکاناتی برای نویسندگان باشیم.
این نویسنده‌ی کودک و نوجوان یکی از موارد مؤثر را برای حضور اعضا در انجمن برگزاری نشست می‌داند و توضیح می‌دهد: برگزاری نشست‌های فرهنگی انجمن را از پوسته‌ی خودش خارج و حضور اجتماعی‌اش را بیش‌تر می‌کند.
عباس جهانگیریان یکی از اعضای انجمن معتقد است حتی نهادهایی که به دولت وابسته نیستد، برای پیش بردن فعالیت‌هایشان به حمایت‌هایی از سوی دولت نیاز دارند. او در این زمینه به خبرنگار انجمن توضیح می‌دهد: در دوره‌هایی که وزارت ارشاد به سازمان‌های مستقل توجهی نداشت، آن نهادها با این‌که از بین نرفتند، اما ضعیف شدند. در دولت جدید در این زمینه روزنه‌های امیدی دیده می‌شود.
او ادامه می‌دهد: در نهادی مانند انجمن باید کمیته‌های مختلفی وجود داشته باشد؛ برای مثال کمیته تفریح و رفاه. با تشکیل این کمیته‌ها می‌توان در راستای حقوق صنفی نویسندگان حرکت کرد، همان‌طور که در خانه‌ی سینما یا خانه‌ی تئاتر این اتفاق افتاد.
جهانگیریان با اشاره به این‌که اعضا باید با یکدیگر آشنا شوند، میگوید: برنامه‌هایی مانند سفر رفتن، جز جنبه‌ی تفریحی، سبب آشنا شدن و ایجاد همگرایی میان اعضا نیز می‌شود. با این‌که زمینه‌‌ی انجام این کار وجود دارد، اما هرگز برنامه‌ریزی دقیقی صورت نگرفته است. خود من می‌توانم فعالیت‌هایی را شروع کنم، ولی برای مستمر بودن این برنامه به همیاری دیگر اعضای انجمن نیز نیاز است.
فرهاد حسن‌زاده که در دوره‌های گذشته تجربه‌ی حضور در هیئت‌مدیره و بازرسان را داشته، انجمن نویسندگان را یک نهاد فرهنگی می‌داند و در گفت‌وگو با نویسک میگوید: با توجه به این‌که از نظر آیین‌نامه‌های دولتی نویسندگی شغل به حساب نمی‌آید و نویسندها مانند روزنامه نگاران و تصویرگران نمی‌تواند تشکل صنفی داشته باشند، کار انجمن دشوار می‌شود انتظار می‌رود انجمن در قالب همان نهاد فرهنگی، خواسته‌های صنفی نویسندگان را پیگیری کند.
او ادامه می‌دهد: این پی‌گیری‌های صنفی گاه مستقیم است مانند بیمه کردن اعضا و پیگیری دریافت بن کتاب اهل قلم. گاه غیر مستقیم هستند که مثل برگزاری نشست‌های تخصصی و سخنرانی‌هایی که منجر به ارتقای سطح دانش اعضا می‌شود. که البته این نشست‌ها در بطن خودش حرکت صنفی به حساب می‌آید.
نویسنده‌ی رمان «هستی» فعال کردن کارگروه‌ها و کمیته‌های تخصصی انجمن را که پیش‌تر در انجمن فعال بودند، برای به وجود آوردن تحرک و نشاط در انجمن مؤثر می‌داند و میگوید: نشست‌های تخصصی ادبیات کودک و کمیته‌ها می‌تواند شور و نشاط را به انجمن بیاورد و باعث همدلی بشود. همچنین انجمن نیز می‌تواند در قالب بیانیه‌هایی نقاط مورد نظر خود را در باره‌ی سیاست‌های نهادی‌های فرهنگی دولت که در ارتباط با کودکان فعالیت می‌کنند، بیان کند. و به این وسیله صدای اعضای خود را به گوش مسئولان برساند. مواردی همچون ممیزی کتاب کودک و برنامه‌های صدا و سیما و آموزش و پرورش و دیگر نهادها.
حسن زاده همچنین معتقد است که اگر انجمن بتواند با نهادهای هم‌جوار خود و دیگر انجمن‌های بین‌المللی و جهانی در ارتباط باشد، اتفاق خیلی خوبی است. او همچنین معتقد است که هیئت‌مدیره جدید باید اعضایی که تمایل به کار دواطلبانه دارند را شناسایی کند و از توان آنها به نفع جمع کمک بگیرد.
نلی محجوب که در گذشته خودش از بازرسان انجمن بوده، دراین‌باره به خبرنگار نویسک میگوید: برای پیش بردن برنامه‌های جایی مانند انجمن لازم است اعضای آن با هم در ارتباط باشند و به هم و به کاری که انجام می‌دهند، اعتماد و باور داشته باشند.
او می گوید: برگزاری نشست‌ها و جلسات در انجمن می‌تواند برای شکل گرفتن این ارتباط مؤثر باشد. وقتی انجمن فعالیت‌های مختلفی را برنامه‌ریزی کند و اعضا در آنها شرکت کنند، به مرور زمان عضو، خواسته‌ی خودش را میگوید و هیئت‌مدیره هم درصدد بر طرف کردن مشکلات برمی‌آید.
محجوب با اشاره به این‌که در دوره‌های مختلف میزان همکاری‌های اعضا نیز متفاوت بوده، می‌افزاید: هیئت‌مدیره باید به دنبال راهکارهایی باشد که اعضا را درگیر برنامه‌های انجمن کند تا گپ و گفت و ارتباط‌هایی شکل بگیرد. حتی در گذشته برنامه سفرهایی وجود داشت که باعث آشنایی اعضا با هم می‌شد. در همین ارتباط‌هاست که اعضا می‌توانند به دنبال خواسته‌هایشان باشند تا ارتباط متقابل صورت بگیرد.
پروین علی پور از اعضای انجمن نویسندگان به خبرنگار نویسک میگوید: برنامه‌های زیادی هستند که در انجمن برگزار می‌شوند، اما همه‌ی آنها برای تمامی اعضای انجمن مورد استفاده نیستند. از طرفی هیئت‌مدیره باید سعی کند مشکلات اعضا را بشناسد و راه‌هایی برای از بین بردن آنها پیدا کند.
او ادامه می‌دهد: برخی انجمن‌ها هستند وقتی موفقیتی برای یکی از اعضا به وجود می‌آید، آن را در بوق و کرنا می‌کنند، اما در انجمن نویسندگان این‌طور نیست. در طول سال کتاب‌های اعضای انجمن در برنامه‌های مختلفی برگزیده می‌شوند، ولی ما حتی شاهد یک خبر کوتاه از آنها هم نیستیم، باید باور کنیم که وقتی یکی از اعضا افتخاری کسب می‌کند، آن افتخار برای تمام اعضای انجمن است.
عباس تربن که دو دوره جزو بازرسان انجمن بوده، در گفت‌وگو با نویسک حفظ داشته‌های فعلی انجمن را از کارهای مثبتی می‌داند که هیئت‌مدیره‌های مختلف باید به آن توجه داشته باشند: باید هوای کارگروه‌ها، نشست‌ها و جلسات منظمی را که در طول سال‌های زندگی انجمن حیات پیدا کرده‌اند، داشت و از مرگشان جلوگیری کرد. مثلاً چند سالی است کارگروه شعر انجمن که مدتی نیز خودم مسئولیتش را عهده‌دار بودم، تعطیل شده و متأسفانه کاری هم برای راه‌اندازی دوباره‌اش انجام نشده.
شاعر کتاب «عشق‌های لنگه به لنگه» با بیان این‌که هیئت‌مدیره‌ی انجمن باید در مرحله‌ی برنامه‌ریزی، دغدغه‌ی بسیاری از امور را داشته باشد، توقع اجرایی‌شدن آنها را از هیئت‌مدیره اشتباه خواند و گفت: هیئت‌مدیره جدید می‌تواند در بخش ارتباط‌گیری و برنامه‌ریزی فعال‌تر عمل کند و با جذب دوستانه و مهربانانه‌ی اعضا، سپردن امور به آنها و ایجاد فضایی دموکرات‌تر، از توانایی‌ها در فعال کردن انجمن استفاده کند.
تربن با اشاره به این‌که در برخی دوره‌ها شعار جوان‌گرایی برای جوان کردن روح انجمن مطرح شده، میگوید: این شعار به خودی خود بد نیست، اما لزوماً ربطی به سن عددی اعضای هیئت‌مدیره ندارد. شاهد بوده‌ایم که در دوره‌هایی میانگین سنی هیئت‌مدیره نسبتاً بالا بوده، اما فعالیت‌ها و برنامه‌های بانشاط‌تری در انجمن اجرا شده. جوان‌گرایی خوب است، اما نه فقط در پوسته‌ی بیرونی و سطحی.
او مناسبت‌ترین هیئت‌مدیره را ترکیب چهره‌های باسابقه و پخته و نیروهای جوان و فعال می‌داند تا در نهایت هیئت‌مدیره‌ای متعادل شکل بگیرد که از همه‌نظر صلاح انجمن در آن اتفاق بیفتد.
در مجمع عمومی امسال انجمن نویسندگان کودک و نوجوان مانند دوره‌های قبل برگزار می‌شود. باید منتظر باشیم و ببینیم ترکیب جدید هیئت‌مدیره چه برنامه‌هایی دارند و چقدر می‌توانند برای پیشبرد کارها وقت بگذارند.
گزارش: شراره داودی
