یحییعلوی فرد در نشست گروه ادبیات و کودک که در دانشکده ادبیات دانشگاه شیراز برگزار شد، گفت:
اولین چالش در بحث ادبیات آیینی شناخت مرز این گونه ی ادبی است. به نظر من، تمام آثار تولیدی برای کودکان ادبیات آیینی است. یعنی پشت هر اثر ادبی یک فکر و یک باور نهفته است. اما سوال اینجاست که پشت هر اثر چه فکری و چه باوری نهفته است؟ ممکن است اثری از غرب بیاید ولی اثر ادبی آیینی محسوب شود اما اثری که به آیین مسیحیت و یا باور یک گروه و فرقه اشاره داشته باشد. باید این را مدنظر قرار دهیم که هیچ اثری را نمی توان خنثی و بدون تاثیر فکری دید. ما نمی توانیم آثار غربی و شرقی را اثر ادبی آزاد بدانیم ولی آثار ایرانی اسلامی را آیینی و مقید بدانیم. زیرا که آثار غیر ایرانی نیز حاوی آیین ها و باورهای غربی و شرقی هستند.
بنابراین نباید به اثار بومی خودمان با نگاه دینی و ملی پشت کنیم و آنها را ضد دنیای روشنفکری قرار دهیم. امروز در ادبیات کودک ما نیز باید در مقابل آثار غربی ، سعی کنیم افکار بومی خودمان را برای مخاطب کودک ارائه کنیم. به بهانه تجدد به باورهای مذهبی و ملی خود پشت نکنیم.
وی نکته دوم در ادبیات آیینی را شناخت محتوای مناسب، برای کودکان دانست و اشاره کرد: ما می توانیم محتواهای دینی و ملی خود را به دو بخش رویه ی باور و مغز آن باور تقسیم کرد. پرداختن به ظواهر و رویه ، ما را از هدف اصلی و محتوای غنی دور می سازد. کشورهای پیشرو همیشه سعی می کنند در آثارشان به مغز و هدف اصلی محتوای مدنظرشان بپردازند. این نگرش در تولید کتاب ، انیمیشن ، اسباب بازی و دیگر محصولات ادبی کودک و نوجوان کاملا مشهود است.
علوی فرد نکته ی سوم و مهم را مناسب سازی، ساده سازی و جذاب سازی محتوای بومی ، برای کودکان برشمرد و عنوان کرد: این سه نکته هر کدام لغزشگاه هایی است که اگر به آن توجه نکنیم، نمی توانیم اثر بومی باورمندی برای مخاطبان ایران و جهان ارائه کنیم؛ با این سه نگرش می توانیم ادبیات آیینی و بومی خودمان را در سطح جهانی بشناسانیم.
گفتنی است، دو پایان نامه با موضوع آثار علوی فرد در رشته ادبیات کودک دانشگاه شیراز نوشته شده است که همزمان با حضور وی دفاع شد.
