درخت، بی پرنده نمی‌شود!
سال‌ها پیش؛ زمانی که معلم بودم، از همان روزهای نخست، به شاگردانم یادآوری می‌کردم: «از هر کسی که قدمی برای پیشرفتتان برمی‌دارد، سپاسگزاری کنید»؛ و در سکوت کلاس، شمرده شمرده تاکید می‌کردم: «حتی… از … خودتان!»
شاگردانم هربار، با شگفتی به یکدیگر و به من خیره می‌شدند؛ و من هر بار تکرار می‌کردم: «حتی … از… خودتان! چون خودتان بهتر از هر کسی می‌دانید که برای پیشرفت و تغییر مثبت ولو اندکتان، چقدر همت به خرج داده و تلاش کرده‌اید! پس، قدردان تلاش و همت خود باشید، تا بتوانید استوارتر از پیش حرکت کنید!»
اکنون سال‌ها از آن زمان گذشته است و من گرچه دیگر معلم نیستم، هنوز و چه بسا بیش از آن روزها، با کودکان سر و کار دارم؛ چراکه عضوی از خانواده‌ی بزرگ ادبیات کودک و نوجوان ایرانم.
امروز روز جهانی کتاب کودک است، و من برآنم تا با یادآوریِ معلمانه‌ی آن سال‌ها، از خودم و از همه‌ی کسانی که در این سه چهار دهه‌ی اخیر، با وجودِ محدودیت‌ها، ممنوعیت‌ها و قید و بندهای بسیار، قلم زده و برای رشد و بالندگی درخت ادبیات کودک و نوجوان قدمی برداشته‌اند، سپاسگزاری کنم، آن هم از تهِ دل!
بی‌شک، من نیز چون شما، فراموش نکرده‌ام که نهال سبز و دیرپای این درخت تنومند را، سال‌ها پیش از ما، پیشگامانی فرهیخته، با بازنویسی داستان‌های ایران باستان، داستان‌های شاهنامه، مجموعه‌ی قصه‌های خوب برای بچه‌های خوب، ترجمه‌ی افسانه‌های ملل، از جمله افسانه‌های کریستین اندرسن، و نیز انتشار مجلات ویژه‌ی کودکان، در این سرزمین ادب‌پرور کاشته و آبیاری کرده‌اند. با وجود این، بی‌واهمه از اتهام خودشیفتگی، بر این باورم که اگر تلاش و همت شاعران، نویسندگان، مترجمان، تصویرگران، پژوهشگران، مروجان کتابخوانی و سایر دست‌اندرکاران ادبیات کودک و نوجوان در این چند دهه‌ی اخیر نبود، آن نهال دیرپا، هرگز چنین تناور، پر برگ و بار، و… مشتاق فرود پرندگان نازنین این مرز و بوم نمی‌شد!!!
روز جهانی کتاب کودک، بر من، بر شما و بر همه‌ی شیفتگان کودک، کتاب و کتابخوانی مبارک باد!
پروین علی‌پور
