چرا مجمع عمومی خوب است؟

پنج‌شنبه، ۱۳ تیر ماه مجمع عمومی انجمن نویسندگان کودکان و نوجوانان برگزار می‌شود. طی این مجمع علاوه بر ارائه‌ی گزارش فعالیت انجمن و گزارش مالی، بازرسان جدید انتخاب می‌شوند.

مجمع عمومی انجمن نویسندگان کودک و نوجوان بالاترین ارگان تصمیم‌گیرنده در این نهاد است که با حضور اکثریت مطلق اعضا رسمیت پیدا می‌کند. درصورتی که هر یک از اعضا نتوانند در آن شرکت کنند، مى‌توانند به یکی دیگر از اعضای انجمن وکالت کتبی دهند.

از این رو سراغ چند نفر از اعضای انجمن رفتیم و از آن ها پرسیدیم، فایده‌ی برگزار کردن این مجمع چیست و چرا باید وجود داشته باشد؟

محمود برآبادی، عضو هیئت‌مدیره در دوره‌های پیشین درباره‌ی جایگاه مجمع عمومی در اساس‌نامه‌ی انجمن می‌گوید: مجمع عمومی بالاترین نهاد تصمیم‌گیری در انجمن است که هر دو سال یک‌بار اعضای هیئت‌مدیره‌‌اش را که مسئولیت اداره‌ی انجمن را به عهده دارند،‌ انتخاب می‌کنند.

برآبادی مسئله شرکت نکردن اعضای مجمع را در فعالیت‌های انجمن، مشکلی کلی می‌داند که فقط هم مختص انجمن نویسندگان نیست. او دراین‌باره می‌‌گوید: در کشور ما فعالیت‌های مدنی از اهمیت و جایگاه لازمی که باید، برخوردار نیست. انجمن ما هم از این قصه بر کنار نیست و مثل بقیه‌ی جاها که فعالیت‌های مدنی کمرنگ است، اعضا فکر می‌کنند فعالیت‌ها بر عهده‌ی کسانی است که مسئولیت دارند و ضرورتی ندارد بقیه هم در این فعالیت‌ها شرکت کنند. او همچنین وقت نداشتن را دلیل دیگر شرکت نکردن اعضا در فعالیت‌های مدنی می‌داند و ادامه می‌‌دهد: این دسته از دوستان استدلال می‌کنند کار نویسنده نوشتن است و کار اجرایی او را از نوشتن باز می‌دارد. درحالی‌که فعالیت مدنی بخشی از وظایف نویسنده است. نویسنده هم باید بنویسد و هم در فعالیت‌های مدنی چه در انجمن و چه در سمینارها و نشست‌های ادبی دیگر شرکت کند.

این نویسنده اختیارات و وظایف مجمع عمومی انجمن را این‌چنین برمی‌شمارد: یکی از کارهایی که در جلسات مجمع عمومی انجام می‌شود، گزارش دبیر انجمن درباره‌ی اتفاقات سال گذشته است. همچنین گزارش بازرس‌ها از فعالیت‌های انجمن و چگونگی نظارت بر کار انجمن از دیگر مسائلی است که باید به اطلاع مجمع عمومی برسد. انتخاب اعضای هیئت‌مدیره و بازرس‌ها نیز وظیفه‌ای است که در جلسات دو سال یک بار و سالانه‌ی انجمن صورت می‌گیرد. حق عضویت اعضا هم در جلسات سالانه مشخص می‌شود که با توجه به این‌که اتکای مالی انجمن از محل حق عضویت است، ‌مسئله‌ی مهمی است.

حمیدرضا شاه آبادی، نویسنده کتاب‌هایی چون «لالایی برای دختر مرده» و «وقتی مژی گم شد» موجودیت انجمن نویسندگان را وابسته به حضور اعضای آن می‌داند و ادامه می‌دهد: اعضا به انجمن معنی می‌دهند و وجودی معنادار برای آن تعریف می‌کنند. اگر اعضا نباشند یا کمرنگ حضور داشته باشند، از ارزش های گردهمایی‌های سالانه کم می‌شود و نمی‌توانیم به حضور قدرتمند انجمن اعتقاد داشته باشیم.

وی در ادامه با خوشحالی می‌افزاید: خوشبختانه در دوره‌های گذشته، اعضا حضور پررنگی داشته اند و مطمئنم امسال هم به همین شکل خواهد بود.

عزت‌الله الوندی،‌ دیگر عضو انجمن است که از اهمیت شرکت اعضا در مجمع عمومی می‌گوید: همان‌طور که می‌گویند دست خدا با جماعت است،‌ هرچه‌قدر تعداد اعضا در مجمع عمومی بیش‌تر و زورش بیش‌تر باشد، به نفع انجمن است. به این ترتیب انجمن هم می‌تواند از کمک‌های مادی و معنوی اعضا و هم از نفوذ و سمت‌هایشان در جاهای دیگر استفاده کند. عده‌ی زیادی از اعضای انجمن هم نویسنده و هم روزنامه‌نگارند و در بخش اطلاع‌رسانی و روابط عمومی می‌توانند همکاری داشته باشند.

الوندی در پاسخ به این‌که چرا بعضی از اعضای انجمن به حضور در برنامه‌ها و گردهمایی‌های انجمن، مثل مجمع عمومی چندان اهمیت نمی‌دهند، می‌گوید: فکر می‌کنم برای همه‌ی اعضا این مسئله مهم است و اگر هم خودشان شرکت نکنند، نماینده‌شان را می‌فرستند و از رأیشان دفاع می‌کنند و این موضوع را بی‌اهمیت جلوه نمی دهند. اگر شرکت نمی‌کنند شاید گرفتاری دارند.

فاطمه زمانی، از بازرسان دوره‌های پیش انجمن نیز مجمع عمومی را محلی برای ابراز عقیده و حتی انتقاد می‌داند و می‌گوید: در این مجمع علاوه بر این‌که می‌توانیم دیدار تازه کنیم، اعضا به ابراز عقیده می‌پردازند یا اگر خواستار تغییری باشند، آن را عنوان می‌کنند.

او همچنین می‌افزاید: اگر حضور اعضا از بین برود، انجمن اصالت خودش را از دست می‌دهد، چون با اعضاست که می توانیم رشد کنیم و برای حل مشکلات قدم برداریم و چرخ انجمن را بچرخانیم.

وقتی از هادی خورشاهیان نویسنده‌ی «آلبوم دردسر» و از اعضای انجمن می‌پرسم چرا شرکت در مجمع عمومی انجمن مهم است، می‌گوید: وقتی از دموکراسی حرف می‌زنیم و اظهارنظر می‌کنیم، باید خودمان هم در آن نقش داشته باشیم. انجمن یک نهاد خصوصی است و آدم‌های مختلفی با گرایش‌های متفاوتی در آن عضو هستند. همه‌ی کارهای انجمن زیر نظر بازرسان انجام می‌شود، بازرسان را هم همین اعضا انتخاب می‌کنند، پس باید در مجمع حضور داشته باشیم و رأی بدهیم، تا اگر روزی انتقاد داشتیم، بتوانیم ابراز کنیم.

این نویسنده ادامه می‌دهد: وقتی اکثریت حضور پیدا می‌کنند، کسانی که انتخاب می‌شوند، به‌طور حتم بر اساس نظر همه‌ی اعضا انتخاب شده‌اند و می‌توانند نماینده‌ی انجمن باشند.

پروین جلوه‌ن‍‍ژاد مترجم و عضو انجمن نویسندگان از تجربه‌‌هایش در جلسات رأی‌گیری انجمن می‌گوید: «به‌طورکلی به اعضای هیئت‌مدیره‌ی انجمن اعتماد دارم و آن‌ها را افرادی صاحب اندیشه و جهان‌بینی خاص می‌دانم و هنگام رأی‌گیری هم به کسانی که منششان موردتأییدم هست، رأی می‌دهم. البته هیچ وقت عضو فعال انجمن نبودم، اما اگر هیئت‌مدیره دستش باز باشد و مورداعتماد اعضا باشد و قدرتی هم در جامعه داشته باشد، حتی من که عضو فعالی هم نیستم، می‌توانم از آن بهره ببرم.

او درباره‌‌ی شرکت اعضا در جلسات انجمن می‌گوید: «اوایل این جلسات خیلی جدی گرفته نمی‌شد، اما پنج شش سال اخیر خیلی فعال شده‌ و بیش‌تر اعضا در آن شرکت دارند. ممکن است گاهی کسی نتواند در جلسات شرکت کند، اما اگر انجمن را پشتیبان و حامی خود بدانیم و مثل خانه‌ی پدری خود را به آن وابسته بدانیم، در نهایت کانونی است که به آن علاقه داریم و به آن اهمیت می‌دهیم. خود من وقت‌هایی که نتوانستم در جلسات انجمن شرکت کنم، برای رأی‌گیری به یکی از دوستان وکالت داده‌ام. رأی دادن یا ندادن اعضا هم مثل انتخابات‌های دیگر ریشه‌ای است و هر کس برای کارش فلسفه‌ای دارد. این مسئله به احساس مسئولیت آدم‌ها و این‌که فکر کنند آیا این رأی تاثیری دارد یا نه برمی‌گردد.

مترجم «تعطیلات تابستانی» رویه‌ی انجمن نویسندگان را نیز در شرکت کردن یا نکردن اعضا در جسات موثر می‌داند و می‌افزاید: در انجمن هم مثل جامعه‌ی بزرگمان باید رجعت به گذشته کنیم و ببینیم کدام دوره‌ها از انجمن استقبال شده است. زمانی که احساس کنم انجمنم قدرت دارد و پشتیبان خوبی است و می‌تواند حمایت شود،‌ برای شرکت در آن بیش‌تر ترغیب می‌شوم. کسانی که در رأس هرم انجمن هستند می‌توانند شرایطی به وجود بیاورند که کل مجموعه دارای قدرت بیش‌تری شود که البته باز هم بستگی به شرایط جامعه دارد که چنین قدرتی را به آن‌ها بدهد.»

محبوبه نجف‌خانی مترجم کتاب‌های «جودی دمدمی» و «ماتیلدا» به حد نصاب رسیدن انجمن و  سرپا ماندن آن را از دلایل اهمیت شرکت در جلسات می‌داند و ادامه می‌دهد: من از انجمن صنفی‌مان یعنی انجمن نویسندگان کودک و نوجوان معجزه‌ای ندیده‌ام و همین‌قدر که سرپا بماند برای ما که می‌خواهیم حمایتِ همدیگر را داشته باشیم، خوب است. انجمن نویسندگان نسبت به انجمن‌های دیگر دنیا نوپاست و ما داریم آزمون و خطا می‌کنیم و یاد می‌گیریم و باید در این جلسات هم شرکت کنیم.

نجف‌خانی در پاسخ به این‌که چرا عده‌ای از اعضا در جلسات مجمع عمومی شرکت نمی‌کنند می‌گوید: شاید به همان دلیلی که قبلاً هم گفتم، یعنی ما از انجمن معجزه‌ای ندیده‌ایم. خیلی‌ها فکر می‌کنند که جلسات برای دور هم جمع شدن و یکدیگر را دیدن و در معرض اخبار قرار گرفتن است. به همین دلیل ترجیح می‌دهند وقتشان را صرف کار مهم‌تری کنند که شاید بازخورد مالی هم برایشان داشته باشد. این عضو انجمن به بازی نگرفتن همه‌ی اعضا را در مسائل انجمن را دلیل دیگر شرکت نکردن برخی از آن‌ها در جلسات می‌داند و می‌افزاید: در برخی از برنامه‌ها و داوری‌ها و سفرهای انجمن تنها عده‌ی خاصی شرکت دارند و این مسئله برای برخی پیش می‌آید که شاید اعضای دیگر تنها سیاهی‌لشگرند و حضورشان نمایشی است از این‌که انجمن ۴۰۰ عضو دارد.

حسن احمدی، از دیگر اعضای انجمن است که پای صحبت‌هایش نشستیم. او نیز حضور اعضا را برای به نتیجه رسیدن انتخابات مهم می‌داند و می‌گوید: این جلسات مکان مناسبی برای مطرح کردن اهداف و برنامه‌ریزی های جدید است، اما اعضا کم یکدیگر را می‌بینند که می توان با تشکیل گروه‌ها و تدوین برنامه‌های مشخص، این دیدارها را به شکل مستمر برگزار کرد.

نویسنده‌ی کتاب «بازی‌ها و لحظه‌ها» همچنین معتقد است که اگر فردی از انجمن انتظاراتی دارد، خودش هم باید برای انجمن قدم بردارد تا به نتیجه برسد. 

گزارش: شراره داوودی، شادی خوشکار