فعالیت در انجمن وظیفه‌ی مدنی است
دومین جلسه‌ی ادوار انجمن نویسندگان کودک و نوجوان با حضور جمعی از اعضای هیئت‌مدیره و بازرسان فعلی و پیشین انجمن در ۲۸ اردیبهشت ماه ۹۵ برگزار شد.
در ابتدای این جلسه محمود برآبادی نایب‌رئیس انجمن به بیان دلیل و انگیزه‌ی تشکیل جلسه‌ی هیئت‌مدیره‌ی ادوار پرداخت و گفت: «همه‌ی دوستانی که در دوره‌ای عضو هیئت‌مدیره یا بازرس انجمن بوده‌اند، تجربیات ارزشمندی اندوخته‌اند، اما معمولاً پس از پایان آن دوره دیگر در گردش کار انجمن مشارکت ندارند. ویژگی تشکیل جلسه‌ی ادوار این است که انجمن بتواند از نگاه و تجربه‌های این دوستان بهره ببرد.
برآبادی ادامه داد: انجمن از بیرون نمای خوبی دارد. بزرگان ادبیات کودک و نوجوان این‌جا هستند و تعداد قابل توجهی عضو دارد، اما این حضور در درون کم‌رنگ است. انجمن را تعداد محدودی اداره می‌کنند؛ کسانی که حاضرند وقت بگذارند. اغلب دوستان نویسنده می‌گویند کار نویسنده نوشتن است، اما فعالیت در انجمن یک وظیفه‌ی مدنی است. انجمن تشکلی است که به دست خود نویسنده‌ها تشکیل شده و برای اینکه بماند به کمک نیاز دارد. تا زمانی که به مرحله‌ای نرسیم که بتوانیم به کارکنان دبیرخانه حقوق بدهیم، به فداکاری و کار داوطلبانه‌ی بدون مزد نیاز داریم.
نایب‌رئیس انجمن با اشاره به کمبود نیروی اجرایی در انجمن افزود: هر روز پیشنهادیی از مراکز دولتی و غیردولتی به انجمن می‌رسد. پیشنهادهایی که اگر اجرا شود، انجمن فعال می‌شود و از نظر مالی هم نفع می‌برد. اما نیروهایی که حاضر باشند و بتوانند این کارها را انجام بدهند، نداریم. امیدواریم اعضای پیشکسوت و باتجربه‌تر به هر صورتی که می‌توانند، در هیئت‌مدیره یا در کمیته‌ها یا… فعال شوند و گوشه‌ای از کار انجمن را بر عهده بگیرند.
معصومه انصاریان، دبیر انجمن با اشاره به نظرهای مطرح شده در جلسه‌ی قبل پیشنهاد کرد: خوب است انجمن یک شورای مشورتی یا اتاق فکر داشته باشد که اعضایش از اعضای هیئت‌مدیره و بازرسان اصلی و علی‌‌البدل باشند. در واقع از خرد جمعی که همیشه حرفش را می‌زنیم استفاده کنیم. چون در هر دوره وقتی کسانی مسئولیت هیئت‌مدیره را به عهده می‌گیرند، چنان در امور اجرایی غرق می‌شوند که از امور واجب دیگر باز‌می‌مانند یا فراموش می‌کنند. گروه مشورتی می‌تواند مسائل انجمن را از دور رصد کند و کارهای جامانده را به هیئت‌مدیره یادآوری کند.
نظر مصطفی خرامان در باره همکاری و مشارکت اعضا چنین بود: انجمن برای ما قابل احترام است. کسانی مثل من از اولش بوده‌ایم، یک وقت‌هایی دور شدیم و یک وقت‌هایی نزدیک بودیم. اما هیچوقت از انجمن نبریدیم، اما یکی از مشکلات انجمن این است که گرفتن مصوبه برای کاری که می‌خواهد انجام بدهد، کار ساده‌ای نیست. حالا با این پیشنهاد هیئت مدیره برای تصویب نهایی هر کاری باید آن را در هیئت مشورتی هم تصویب کند و یک مرحله به کارها اضافه می‌شود. در واقع کار دشوارتر می‌شود.
منیژه اسلامی ضمن موافقت با جمع مشورتی گفت: مشاوره و همفکری همیشه نتیجه‌بخش است. ممکن است پیچ و تاب کار را اضافه کند، اما راهگشاست.
فرمهر منجزی با یادآوری این نکته که از ابتدا بنا بود جلسات ادواری هر فصل برگزار شود، پیشنهاد کرد: امیدوارم از این پس جلسه‌ها منظم باشد. چه اشکالی دارد از الان تعیین کنیم که آخرین سه‌شنبه‌ی هر فصل جلسه برگزار خواهد شد.
منجزی افزود: انجمن کار زیاد دارد و نیروی اجرایی ندارد، اما هیچوقت هم این موضوع را بروز نمی‌دهد. وقتی خودمان هم هیئت‌مدیره بودیم، همین‌طور بود. می‌توانیم گروه‌های کوچک‌تری تشکیل بدهیم و تقسیم وظایف کنیم. می‌شود از هیئت‌مدیره‌های قبل خواست که بیایند و از دیگران کمک بگیرند و کار انجام شود.
عباس جهانگیریان در ادامه‌ی بحث تشکیل شورا گفت: برداشت من این است که قرار نیست کار اجرایی انجام بدهد. قرار است دور هم جمع شویم و مشورت بدهیم.
او در بخش دیگری از صحبت‌هایش گفت: ما تعداد زیادی نمایش‌نامه نویس و فیلم‌نامه نویس داریم. چرا نباید این‌ها عضو انجمن شوند؟ تلاش نکردیم که آن‌ها عضو شوند. کسانی از اعضا به دلایلی به انجمن نیامدند. تلاش نکردیم که برگردند. کسانی عضو انجمن هستند، اما خودشان نمی‌دانند. نویسنده‌های مشهور زیادی عضو انجمن نیستند. شاید انجمن به کمیته‌ی عضوگیری نیاز دارد.
فاطمه زمانی، بازرس انجمن گفت: همه‌ی ما دغدغه‌ی بهتر شدن انجمن را داریم. همه‌ی دوستان در این سال‌ها با دلسوزی کار کردند، اما هنوز به آن نقطه که می‌خواستیم نرسیدیم. باید آسیب‌شناسی کنیم که چه هدف‌هایی داشتیم و چرا نرسیدیم. چشم‌انداز ده ساله داشته باشیم. از اعضا نظرسنجی کنیم که اگر خودتان عضو هیئت‌مدیره بودید، چه کار می‌توانستید بکنید و خودشان چه کمک‌هایی می‌توانند بکنند.
حدیث لزرغلامی، عضو هئیت‌مدیره با اشاره به اینکه با حضور و مشارکت اعضا در درازمدت اتقاق‌های خوبی می‌افتد، گفت: زمان کوتاهی به مجمع عمومی مانده. خوب است الویت این باشد که کمک کنیم در مجمع عمومی حضور حداکثری داشته باشیم. هریک از ما با گروهی از دوستانمان در انجمن ارتباط داریم. هر کدام سرشاخه‌ای شویم و این نقش را برای خودمان قائل شویم که نه فقط برای مجمع عمومی که در همه‌ی برنامه‌های انجمن دوستانمان را به حضور دعوت کنیم. در حال حاضر بهترین اتفاق برای همه‌ی ما این است که مجمع‌عمومی در اولین جلسه‌اش به حد نصاب برسد و کار به دور دوم نرسد.
لزرغلامی در ادامه‌ی صحبت‌هایش تأکید کرد: تجربه‌ی کوچک من در این سه دوره که عضو هیئت‌مدیره بوده‌ام این است که هیئت‌مدیره‌ی خوب ترکیبی است از قدیمی‌ها و جوان‌ها. حضور نداشتن اعضای قدیمی ضربه‌ی جبران‌ناپذیری به انجمن می‌زند. مرتباً کارهایی پیش می‌آید که باید بر اساس تجربه‌هایی که وجود داشته تصمیم‌گیری شود یا قبلاً هم انجام شده است. بعضی از آدم‌ها حافظه‌ی انجمن هستند. باید از این آدم‌ها کمک گرفته شود. در عین حال حضور نیروهای تازه‌نفس هم لازم است، چون انجمن به نگاه‌های نو نیاز دارد.
این عضو هیئت‌مدیره با طرح مسئله‌ی مشارکت اعضا گفت: اعضای هیئت‌مدیره هر هفته جلسه‌ای دارند که حضور اعضا در آن آزاد است. دو هفته یک‌بار جلسه‌ی داستان برگزار می‌شود و همیشه جا هست برای اینکه دوستان در آن شرکت کنند. افطاری، دیدار نوروزی، سالگرد اتفاق‌های ثابت انجمن هستند، به علاوه‌ی جلسه‌هایی که گاهی برگزار می‌شود. اما ما چند بار رفتیم به دبیر گفته‌ایم چه کاری هست که من انجام بدهم؟ ما مسئله‌ی مشارکت اعضا داریم. باید ببینم چه‌کار کنیم که مشارکت زیاد شود.
حسین شیخ‌الاسلامی، عضو هیئت‌مدیره با تأکید بر اینکه در حال حاضر انجمن در شرایط خوبی به سر می‌برد، گفت: ترکیب هیئت‌مدیره‌ی آینده در سرنوشت انجمن مؤثر است. ما زمانی آن‌قدر در تنگنا بودیم که تنها هدفمان این بود که چراغ انجمن روشن بماند. این سال‌ها فراز و نشیب زیاد داشتیم، اما حالا انجمن به جایی رسیده که هم از نظر حقوقی خیالش راحت است و هم از نظر مالی وضعیت خوبی دارد. الآن دوره‌ی بسط است و امیدواریم هیئت‌مدیره‌ای که انجمن را تحویل می‌گیرد، گسترش را دوست داشته باشد و بخواهد بزرگ شود.
محسن هجری گفت: چرخش مسئولیت در انجمن نقطه‌ی درخشان است. بر خلاف بعضی از انجمن‌ها که چهره‌محورند، این‌طور نیست که اگر یکی دو نفر نباشند، انجمن فروبریزد. به گواه ۱۸ سال کار انجمن دعوت کردن از اعضا برای کاندیدا شدن تعارف نیست. چرخش مسئولیت عنصر بقای انجمن است.
هجری تأکید کرد: هیئت‌مدیره نباید از نیروهای قدیمی و پیشکسوت خالی شود، اما نباید این موضوع را هم فراموش کنیم که معدل سنی انجمن بالا رفته و باید نیروهای جوان و جدید تربیت کنیم تا در سال‌های آینده دچار کمبود نیرو نشویم.
علی کاشفی خوانساری با تأکید بر اینکه برآیند عملکرد انجمن را مجمع عمومی شکل می‌دهد، گفت: عده‌ای می‌گویند همین که چراغ انجمن روشن باشد کافی است. عده‌ای هم می‌گویند حالا که نمی‌تواند حقوق نویسنده را بدهد، لازم نیست کاری انجام بدهد. هردوی این‌ها غیرمنطقی است. به نظر من همکاری در انجمن واجب کفایی است. کار مهمی است که باید انجام بدهیم، اما وقتی می‌بینیم کسی برای پذیرش مسئولیت پا به میدان گذاشت، می‌تواند بنشیند و با خیال آسوده نگاه کند.
کاشفی افزود: هر وقت انجمن احساس نیاز کرده و کمک خواسته، کار انجام شده است. اگر کسی نیامده برای این است که از او کمکی خواسته نشده است.
این عضو انجمن به مسئله‌ی نهادسازی در انجمن اشاره کرد و گفت: تعدد نهاد‌های مدنی قدرت ما را بالاتر می‌برد و انجمن می‌تواند از نهادها حمایت معنوی کند تا شکل بگیرند؛ نهادهایی مثل انجمن منتقدان، انجمن نمایش‌نامه‌نویسان و…
جمال‌الدین اکرمی، عضو فعلی هیئت‌مدیره با تشکر از کسانی که با تمام وجود کار می‌کنند، گفت: تجربه نشان می‌دهد که دبیری انجمن خیلی مهم است و وقتی انجمن دبیر خوب و فعال داشته باشد، این هواپیما چهارموتوره حرکت می‌کند.
اکرمی تأکید کرد: انجمن باید به اعضای جدید توجه کند و برایشان برنامه داشته باشد. الآن اعضای جدید می‌آیند و عضو می‌شوند و رها می‌شوند. به همین دلیل هم ممکن است دلسرد شوند. اما اگر انجمن برنامه‌هایی برایشان داشته باشد که بتوانند با فعالیت‌های انجمن آشنا شوند، می‌توانند به حل مشکلات انجمن کمک کنند.
این عضو هیئت‌مدیره در ادامه گفت: آرزویم این است که انجمن آن‌قدر قوی شود که بتواند تعیین‌کننده باشد و بتواند جلوی سیاست‌های غلط نهادها و سازمان‌هایی مثل آموزش و پرورش بایستد.
نسرین وکیلی با اشاره به کمبود مباحث نظری گفت: صحبت من خواسته‌ای است که ممکن است از طریق انجمن تحقق یابد. ما همیشه بحث کمبود مباحث نظری را داشته‌ایم. اما ناشر چاپ این نوع کتاب‌ها را نمی‌پذیرد، چون مخاطب عام ندارد. شاید باید انجمن کاری بکند. خودش دفتر نشری درست کند که این کتاب‌ها راچاپ کند یا از دوستان بخواهد اگر در انتشاراتی کار می‌کنند، اعمال نفوذ کنند برای چاپ این کتاب‌ها.
نلی محجوب، بازرس انجمن نیز به آشنا نبودن نویسنده‌ها با مباحث نظری اشاره کرد و گفت: انجمن می‌تواند به سراغ افراد غیرانجمنی برود و از آن‌ها بخواهد برای اعضا کلاس بگذارند و از این طریق کسب درآمد کند. یا با انجمن‌هایی مثل انجمن جامعه‌شناسان برای برپایی کارگاه‌ها ارتباط برقرار کند، چرا که بسیاری از نویسندگان ما مخاطب امروزی را نمی‌شناسند. این کار فضایی برای مشارکت‌های بیشتر ایجاد می‌کند.
