جشنواره‌ی کتابخانههای خانگی؛ گفت‌وگو با فرهاد حسن‌زاده
فرهاد حسن‌زاده نویسنده‌ی کتاب‌های کودک و نوجوان بر این باور است که فعالان اقتصادی می‌توانند بخشی از درآمدهای خود را به حوزه‌ی فرهنگ اختصاص دهند و به این درخت نحیف برگی و باری ببخشند.
به گزارش روابط عمومی انجمن نویسندگان کودک و نوجوان، نویسنده‌ی رمان پرمخاطب «هستی» خواستار راه افتادن نهضتی برای حمایت بدون چشم‌داشت فعالان اقتصادی از بخش فرهنگ به‌ویژه کتابخانههای خانگی شد و گفت: حرکت‌های فرهنگی در تمام دنیا احتیاج به حمایت و مراقبت بخش‌های خرد و کلان اقتصادی دارند و کشور ما بیش‌تر از هرجای دیگری تشنه‌ی این حمایت است.
او که در سال ۱۳۸۱ دبیری نخستین دوره‌ی این جشنواره را برعهده داشت تأکید کرد: در دوره‌ای که مطالعه بی‌رمق شده و مردم یکی از دلایل آن را گرانی کتاب می‌دانند و از طرفی احساس می‌کنند کتابخانههای عمومی به شکل گزینشی کتاب تهیه می‌کنند و ممکن است کتاب مورد نظرشان در آن کتابخانه نباشد، کتابخانههای خانگی می‌توانند فضای مناسبی برای رشد فرهنگ خواندن باشد.
به اعتقاد حسن‌زاده، مردم ما اگر در شرایط و جو مناسبی قرار بگیرند، بهتر حرکت می‌کنند و از آن‌جایی که در آیین ما هیئت و صندوق‌های قرض‌الحسنه‌ی خانوادگی و محلی با همت مردم راه‌اندازی می‌شود، کتابخانههای خانگی هم می‌تواند در جهت تشویق افراد به کتاب‌خواندن، ادامه‌ی همان حرکت‌های مردمی باشد.
نویسنده کتاب «کوتی‌کوتی» هدف از راه‌اندازی این جشنواره را از سوی انجمن نویسندگان کودک و نوجوان، دغدغه‌های نویسندگان در مسیر بالا بردن سطح مطالعه‌ی مردم دانست و یادآور شد والدین کتاب‌خوان، کودکان خود را به مطالعه علاقه‌مند می‌کنند و کودکان کتاب‌خوان نیز که مخاطبان اصلی آثار نویسندگان هستند، باعث رشد و اعتلای ادبیات و فرهنگ جامعه خواهند بود.
به گفته‌ی او مهم‌ترین ویژگی کتابخانههای خانگی، ساختار مردمی آن‌هاست، چراکه از بودجه دولتی استفاده نمی‌کنند، بنابراین می‌توانند با توجه به نیاز و سلیقه گروهی‌شان کتاب تهیه کنند. وجه دیگر این کتاب‌خانه‌ها در دسترس بودن است و در دوره‌ای که طی کردن مسیرهای شهری طولانی و برای رسیدن به کتابخانه یک مانع محسوب می‌شود، کتابخانه در محل کار یا مجتمع مسکونی و… کارگشاست.
حسن‌زاده با بیان این‌که داشتن رده‌بندی موضوعی و امکانات فنی در این نوع کتاب‌خانه‌ها گرچه حرفه‌ای است، ولی ضروری نیست، توضیح داد که در دوره‌های پیشین با نمونه‌های متنوعی مواجه شده بودیم؛ افرادی در محل اداره یا محل کسب یا در مجتمع‌های مسکونی کتابخانه دایر کرده بودند یا خانمی بخشی از خیاط‌خانه‌اش یا فردی جاکفشی خانه یا دیگری بخشی از قفسه‌های مغازه‌اش را به قفسه‌ی کتابخانه تبدیل کرده بودند.
این نویسنده در عین حال فعالیت‌های جنبی مانند برگزاری نشست‌های شعر و قصه‌خوانی یا نمایش و نقد فیلم و فعالیت‌های خیرخواهانه‌ی فرهنگی در این کتاب‌خانه‌ها را در همان مسیر ترویج خواندن و رشد فرهنگی دانست.
به اعتقاد حسن‌زاده امانت دادن کتاب و راه‌اندازی کتابخانه، کاری گروهی است که روحیه‌ی تعاون و همکاری را گسترش می‌دهد. می‌توان در کنار امانت کتاب، برنامه‌های نشست مثل شاهنامه‌خوانی و حافظ‌شناسی هم راه انداخت.
نویسنده‌ی کتاب «عقرب‌های کشتی بمبک» پیشنهاد کرد که با یاری گرفتن از سرمایه‌های کوچک و امکانات رایگان، نذورات مردمی را هم به این سو سوق داده شود تا در جهت رشد آن حرکت کنیم. آموزش کتاب‌دارها هم در سازمان‌دهی و ارائه‌ی خدمات بهتر مفید خواهد بود، اگر نگاهی کلان پشت ایجاد این کتاب‌خانه‌ها باشد.
