عصر سه‌شنبه، ۲۷ مهر ۹۴ انجمن نویسندگان کودک و نوجوان میزبان اعضای هیئت‌مدیره‌ی شبکه‌ی یاری کودکان کار و خیابان بود.
در این جلسه کیهان ضیایی‌مهر، شهین حسینی، خسرو صالحی و احسان عزت‌پور از شبکه‌ی یاری کودکان کار و خیابان و جمعی از اعضای هیئت‌مدیره‌ی انجمن حضور داشتند.
در ابتدای جلسه، فریدون عموزاده خلیلی، رئیس هیئت‌مدیره ضمن خوش‌آمدگویی به مهمانان گفت: شاید کودکان کار و خیابان مخاطب مستقیم ما نباشند، چون بسیاری از مواقع کتاب به دستشان نمی‌رسد یا فرصت کتاب‌خواندن ندارند، اما موضوع کار ما هستند.
عموزاده خلیلی ادامه داد: اعضای انجمن دغدغه‌ی این بچه‌ها را دارند و علاقه‌مندند درباره‌ی بچه‌های کار و خیابان بیش‌تر بدانند.
کیهان ضیایی‌مهر، از اعضای هیئت‌مدیره‌ی شبکه یاری کودکان کار و خیابان به معرفی شبکه پرداخت و گفت: این شبکه از حدود ۱۰ سال پیش تشکیل شده و از ۲۷ مؤسسه‌ی غیرانتفاعی تشکیل شده. ما ۱۶ انجمن در تهران داریم و انجمن‌هایی در استان‌هایی مثل اصفهان، گرگان، کردستان، سیستان و بلوچستان و مازندران. هر یک از این انجمن‌ها تعدادی حدود دویست سیصد کودک کار و خیابان را تحت پوشش قرار می‌دهند.
او ادامه داد: ما منادی صدای کودکان و حقوق کودکان هستیم و امیدوار بودیم در طول زمان تعداد کودکانِ در معرض آسیب و آسیب‌دیده‌ی اجتماعی کم شوند، اما این‌طور نشد. آمار این کودکان زیادتر شد و وظایف ما هم روزبه‌روز سنگین‌تر. در ابتدا فکر می‌کردیم از نظر حقوقی باید حامی این کودکان باشیم، اما آن‌قدر مسائلمان ریز و کوچک شد که حالا باید بتوانیم برای نیازهای اولیه‌ی کودکان صدایشان را به جامعه برسانیم.
ضیایی‌مهر درباره‌ی انتظار شبکه از نویسندگان اظهار کرد: نویسندگان بزرگ‌ترین کار را می‌توانند بکنند. از تحریک جامعه تا تحریک دولت. ما می‌خواهیم دیدگاه جامعه را نسبت به این بچه‌ها مثبت شود. ما سعی می‌کنیم آموزش‌هایی بدهیم، اما کافی نیست. اگر نویسنده‌ها حتی بخشی از کتابشان را به این مسائل اختصاص بدهند و بتوانند روی جامعه تأثیر بگذارند، بزرگ‌ترین کمک است.
شهین حسینی، عضو روابط‌عمومی شبکه نیز گفت: بچه‌های تحت پوشش ما زیر ۱۸ سال هستند. این بچه‌ها مسائل مختلفی دارند؛ ارتباط با هم را بلد نیستند، ارتباط با محیط‌زیست را بلد نیستند و… ادبیات می تواند به این بچه‌ها کمک کند. کتاب‌های کمی در این زمینه وجود دارد. کتاب‌هایی برای آموزش مهارت‌های زندگی، دفاع از خود، مهارت نه گفتن و…
محمود برآبادی، نایب‌رئیس انجمن به ضرورت برگزاری نشست‌هایی برای نویسنده‌ها اشاره کرد و گفت: تجربه‌ی ما به عنوان نویسنده از کودکان کار و خیابان چیزی است که در خیابان می‌بینیم. این با تجربه‌ی مستقیم شما که با پشت‌پرده‌ی زندگی این‌ها نزدیک شدید، متفاوت است.
انصاریان، دبیر انجمن با اشاره به این موضوع که انجمن توجه به کودکان کار و خیابان را از مسئولیت‌های خودش می‌داند، به ضرورت آشنایی و نشست نویسنده‌ها با این بچه‌ها تأکید کرد.
ریحانه جعفری، عضو علی‌البدل هیئت‌مدیره نیز پیشنهاد کرد: انجمن می‌تواند فراخوانی برای قصه برای کودکان کار بدهد و این امکان فراهم شود تا قصه‌های کوتاه در نشریات کار شود و رمان‌ها هم چاپ شود.
در ادامه‌ی جلسه خسرو صالحی، عضو انجمن نویسندگان و عضو هیئت‌مدیره‌ی شبکه به توضیح سه محور مهم شبکه پرداخت و گفت: بحث اول بحث آموزش کودکان است. متأسفانه طبق آمار نهضت سوادآموزی ده میلیون کودک بازمانده از تحصیل در ایران هستند. با همه‌ی تلاش‌هایمان تعداد کمی از این بچه‌ها دوباره در چرخه‌ی آموزش قرار می‌گیرند. امیدواریم با کمک همیدیگر هیچ بچه‌ای در کشور از آموزش به دور نباشد. بحث دوم بهداشت است. بچه‌ها به دلیل شرایط خانوادگی‌شان، بی‌سرپرستی، بدسرپرستی و تک‌سرپرستی نمی‌توانند به پزشک مراجعه کنند و از چرخه‌ی بهداشت به دور هستند. بحث سوم بحث بیمه است. ما متاسفانه نتوانستیم بچه‌ها را بیمه کنیم. بخش زیادی از بچه‌ها مهاجر هستند؛ بچه‌هایی که شناسنامه و اوراق هویتی ندارند و اگر بچه‌ای کارت ورود و کارت اقامت نداشته باشد، دولت هیچ حمایتی نمی‌کند.
صالحی با اشاره به فعالیت فرهنگی انجمن و فعالیت اجتماعی شبکه به اشتراکات و فعالیت‌های مشترک اشاره کرد و گفت: یکی از کارها حساس‌سازی جامعه است. ما با وزارت‌خانه‌های مختلف، شهرداری، بهزیستی و… صحبت می‌کنیم. شما هم کنار ما بایستید و تا با هم بتوانیم صدایمان را بلند کنیم. دوم احقاق حقوق کودکان است. چندین سال است که روی لایحه‌ی حمایت از حقوق کودک را که در سال ۸۱ در نه ماده تصویب شد کار می‌کنیم. این نه ماده که کفاف مسائل حقوقی بچه‌ها را نمی‌داد و توانستیم در مرجع ملی کودک در دادگستری آن را به ۵۴ ماده برسانیم. اما متاسفانه سه سال است که این پشت در مجلس مانده. اگر بتوانیم این لایحه را به مجلس ببریم و تصویبش را بگیریم و قانون را داشته باشیم تا بتوانیم از بچه‌ها حمایت کنیم.
در پایان جلسه عموزاده خلیلی به جمع‌بندی بحث‌ها پرداخت و گفت: برای ما نویسنده‌ها جلساتی از این دست خیلی مفید است و ضرورت اجتماعی است. تعهد و باری بر دوش ماست که باید انجامش بدهیم.
او افزود: می‌توانیم فعالیت‌های مشترک را در سه سطح انجام بدهیم: نشست‌هایی با حضور هیئت‌مدیره و کمیته‌های انجمن، نشست‌های بزرگ‌تر با دعوت از نویسنده‌ها تا از نزدیک با مسائل کودکان کار و خیابان آشنا شوند و تولید مطلب.
خلیلی درباره‌ی تولید مطلب با موضوع کودکان کار و خیابان گفت: ما می‌توانیم تولیدات عمومی برای نشریات داشته باشیم و نیز ایجاد کارگروه‌هایی با حضور کارشناسان شبکه‌ی یاری داستان‌هایی برای مخاطبان کودک تولید کنیم که بتوانیم نگاه جامعه و بچه‌ها را تغییر دهیم. موضوع جدی‌تر نگارش داستان‌هایی است برای کودکان کار که نیاز به گروه‌های کارشناسی جدی دارد. برای عموم کودکان راحت‌تر می‌توان نوشت، ولی نوشتن برای بچه‌هایی مشکل نان و جای خواب و بهداشت دارند، خیلی دشوار است. برای او می‌خواهیم چه داستان بگوییم؟ چه داستانی می‌تواند او را بنشاند تا بخواند؟ چه داستانی می‌تواند برایش مفید باشد؟ همه‌ی این نیازمند تعامل و کندوکاو بیش‌تر و در کنار بچه‌ها بودن است.
