همه‌ی لحظه‌های زندگی‌ام تجلیل شدم
عصر روز اول دی مراسم نکوداشت عبدالمجید نجفی، عضو انجمن نویسندگان کودک و نوجوان، برگزار شد.
در ابتدای این مراسم هادی یوسف‌زاده، مدیرکل کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان آذربایجان شرقی، با اشاره به اینکه استان آذربایجان شرقی نتوانسته در حوزه‌ی کودک و نوجوان نویسندگان زیادی تربیت کند، اظهار امیدواری کرد که با برنامه‌ریزی و همکاری چهره‌هایی چون عبدالمجید نجفی در استان تربیت شود و نویسندگانی مانند نجفی روزبه‌روز زیادتر شود.
محسن هجری با بیان این اعتقاد که نویسنده‌ها نه با چهره که با اثرشان شناخته می‌شوند، رمان « دختری به نام پریا» دستمایه‌ی سخن‌رانی‌اش قرار داد و گفت: کتاب روایت نیاز فردی است که در حسرت فرزند و به تخیل پناه می‌برد و شخصیتی خیالی می‌سازد که از متن روایت به جهان بیرون می‌آید. روایت قوی نویسنده مرز بین خیال و واقعیت را می‌شکند و شخصیت باورپذیری می‌سازد. داستان برای من روایت دختر ایرانی است؛ دختری تحت ستم که قربانی سنت‌های غلط اجتماعی است و در مقاطع مختلف حقوقش لگدکوب شده است. در این داستان دختر آرمانی در برابر دختر ستم‌دیده قرار می‌گیرد.
هجری ادامه داد: نجفی وارد روایت تاریخی نمی‌شود، اما در چارچوب قصه‌گویی تاریخ را روایت می‌کند.
مصطفی رحماندوست به رابطه‌ی تنگاتنگ قصه‌های نجفی و زندگی‌اش اشاره کرد و گفت: عبدالمجید داستان‌هایش را زندگی کرده و تجربه‌های شخصی‌اش را در داستان‌هایش می‌توان دید.
رحماندوست نجفی سلوک دمکرات نجفی و کناره گرفتن از حاشیه‌ها و تمرکز بر نوشتن را ویژگی مهم او دانست و افزود: حالا دیگرنجفی فقط افتخار تبریز نیست، افتخار ایران است.
طاهره ایبد گفت: خوشحالم که به‌رغم بی‌مهری‌های مدیران در سال‌های گذشته به نویسندگان کودک و نوجوان، در سال‌ها اخیر جامعه‌ی مدیریتی به ضرورت توجه به این حوزه رسیده است. با آغاز هزاره‌ی سوم سازمان ملل به این نتیجه رسید که آموزش سه چیز به بچه‌ها مهم است: خودت را دوست بدار، هم‌نوعت را دوست بدار، زمین را دوست بدار تا دنیای بهتری داشته باشیم.
ایبد ادامه داد: ما جزایر کوچکی هستیم در نقطه نقطه‌ی ایران. این جزیره‌های فرهنگی باید به هم وصل شوند.
هدیه شریفی سخنران بعدی این مراسم بود و از نجفیِ پژوهشگر گفت: نجفی نه‌تنها نویسنده‌ی خوبی است، بلکه خواننده‌ی خوبی است. خوب می‌خواند و خوب تحقیق می‌کند؛ ویژگی‌هایی که یک نویسنده باید داشته باشد. آن‌چه نجفی می‌نویسد ریشه دارد و می‌داند چه‌طور از ریشه‌های فرهنگی زادگاهش الهام بگیرد و جایگاه واقعی ادبیات را حفظ کند.
مهدی حجوانی به تأثیر نویسندگان بومی در شناخت افراد از جغرافیا و تاریخ اشاره داشت: «ما به دو شکل می‌توانیم فرهنگ یک منطقه را بشناسیم؛ سراغ دان‌شنامه‌ها برویم یا آثار نویسندگانی را بخوانیم که خود را وقف منطقه‌ی زندگی خود کرده‌اند. کتاب‌های نجفی نیز دانش‌نامه‌ی حسی تبریز است. در آثار او تبریز معرفی شده است.
حجوانی افزود: مهم است که تاریخ و فرهنگ را از دریچه‌ی داستان بشناسیم و نجفی این امکان را به ما داده است.
آخرین سخنران محمدحسین چمیده‌فر، معاون فرهنگی اداره‌ی کل ارشاد آذربایجان شرقی بود که گفت شما مرغوب‌ترین نویسندگان هستید، چرا که برای کودکان می‌نویسید. برای من دیدن چهره‌های شما خاطره‌ای به یادماندنی است که با نکوداشت عبدالمجید نجفی پیونده خورده است.
چمیده‌فر به فعالیت‌های محمد رمضانی اشاره کرد و نجفی و رمضانی را از چهره‌های پررنگ فرهنگی تبریز خواند.
در پایان مراسم عبدالمجید نجفی سخن گفت. او از انجمن نویسندگان کودک و نوجوان و کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان قدردانی کرد و گفت: از لحظه‌ای که شروع به نوشتن کردم، با هر کلمه که نوشتم تجلیل شدم. بهار جوانی‌ام در کانون گذشت. با بچه‌ها کتاب خواندم، اردو رفتم، بازی کردم و در هر لحظه‌اش تجلیل شدم.
نجفی افزود: از دوستانم ایستادن را یاد گرفتم. اگر ما با هم باشیم زمستان نمی‌ماند، چون ما می‌نویسیم.
نقل خاطره‌ی ارسالی عبدالرحمن اونق، خاطره‌گویی حسن احمدی، شعرخوانی ناصر کشاورز و اجرای دوزبانه‌ی سرود کانون و اهدای تقدیرنامه‌ها و هدیه‌هایی از سوی انجمن نویسندگان کودک و نوجوان، کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان، اداره‌ی کل ارشاد تبریز و حوزه‌ی هنری آذربایجان شرقی پایان‌بخش این مراسم بود.
عکس‌ها: یونس پناهین
