دوستان عزیز، همگامان و هم قلمان مهربان
نوروز جشن دیرینه سال، پر معنا، امیدبخش و زیبای ایرانی و نیز روز جهانی کودک را به شما شادباش می گویم.
از این که به دلیل دوری از تهران ومشکلات جا بجایی نمی توانم درکنار شما باشم ، متاسفم!
دوم آوریل زاد روز هانس کریستین اَندرسون و روز جهانی کتاب کودک از قضا همزمان شده است با نوروز و روزهای آغازین فصل روییدن و شکفتن و بالیدن؛
کودکی فصل اول زندگی انسان هاست و روزهای آن، چه تلخ و چه شیرین، بردیگر فصل های زندگی ما تاثیری ژرف و ماندگار به جای می گذارند.
همه ی ما کتاب کودکی را یک بار همچون بخشی مستقل و مهم از عمر خود می خوانیم و بعد در بخش بخش ادامه ی زندگی خود، آن را مرور می کنیم. ازشادمانی های آن شاد می شویم و با رنگ مایه ای از دسترنج بزرگسالی به تلخی های آن نقش دلخوشی می زنیم.
کودکی، این ُدردانه ی شب چراغ، درآینه های موازی هنر، بازتابی دل انگیز به خود می گیرد. همان نیروی شگفتی که واقعیت را به جادو و جادو را به واقعیت تبدیل می کند؛ و دراین میان، کتاب چه در چارچوب حقیقی و چه در فضای بیکران مجازی، عمومی ترین محمل این نیروی شگفت انگیز است و درشکل دادن شخصیت کود ک نقشی بی بدیل بازی می کند.
یکی از معیارهای پیشرفت و آینده نگری هر جامعه ای را می توان با میزان تلاش و هزینه ای سنجید که برای کتاب و کتابخوانی کودکان و در نگاهی کلی تر برای هنر کودک به کار می گیرد.
اختصاص روزهایی باعنوان روز کتاب کودک، روز موسیقی کودک، روز تئاتر کودک ضروری است، اما بهره ی واقعی کودکان از این روزهای نمادین چیست؟
از یک سو با سقوط شمارگان کتاب در حد بی سابقه و تاسف بار به سطح هزار نسخه و حتی کمتر آن هم درجامعه ای با حدود بیست میلیون کودک و نوجوان، گرفت وگیرهای بی پایه و سلیقه ای ونیز محرومیت از کتاب و سواد بر اثر فقر وجنگ در در بسیاری از کشورهای جهان روبه رو هستیم که هیچ یک جای خوشحالی ندارد، اما از سوی دیگر در همین سال گذشته پنجاهمین سالگرد تاسیس شورای کتاب کودک و آغاز پانزدهمین سالگرد فعالیت انجمن نویسندگان کودک ونوجوان جشن گرفتیم. هم چنین به همت موسسه پژوهشی ادبیات کودک از موزه ی مجازی و گران سنگ کودکی رونمایی شد.
درسطح جهانی هم پایگاه ادبیات کودک باز هم ارتقاء یافت و در سطح ملی، قصه نویسان، شاعران و تصویر گران ما از کار نماندند و همچنان آثار ارجمندی آفریدند.
پس بگذارید به گمان کیهان شناسان، اجزای جهان در حال انبساط و فاصله گرفتن از هم باشند، اما ما نویسندگان کودک ونوجوان با هر عقیده و مرامی به هم نزدیک تر شویم، وتلاش خود را برای اعتلای ادبیات کودک و نوجوان دو چندان کنیم.
برتولت برشت در شعری کوتاه پرسشی راهبردی پیش می کشد:
« در روزگار تیره وتار هم/ آیا ترانه هست/
وخود پاسخ می دهد:«آری ترانه هست ؟دروصف روزهای تیره وتار
اکنون بیایید به این پاسخ حسب حالی بیفزاییم:
ونیز در وصف آینده ای/ سرشار از امید/ لبریز ازبهار
درهمین سال فراموش نکنیم که بهار با شعار نمی آید، بهار زندگی و شکوفایی هنر وادبیات، از دل قانونمندی و نوجویی ها رخ خواهد نمود.
روزهایتان رنگین کمانی،اندیشه هایتان پر بار و قلم هایتان در کار باد!
رضی هیرمندی
۲۲ فروردین ۱۳۹۲
