جشنوارهی کتابخانههای خانگی؛ گفتوگو با داریوش مؤدبیان
برپایی کتابخانههای خانگی با اینکه سنت دیرینهای در فرهنگ ما بهحساب میآید، ولی لازم است وقت و انرژی زیادی برای آن گذاشته شود.
داریوش مؤدبیان، کارگردان، مترجم و بازیگر با اشاره به اینکه برگزاری جشنوارهی کتابخانههای خانگی طرح خوبی است، عنوان کرد: کتابخانههای شخصی از دیرباز در سنت ما رواج داشته، همانطور که دکتر افشار و حاجآقا ملک کتابخانههای شخصی خودشان را در اختیار دیگران قرار میدادند و بعد از سالها کتابخانهها وقفشدهاند و در دسترس عموم قرارگرفتهاند. این افراد حتی نسخههای کمیاب یا نایاب کتابها را پیدا میکردند و گاهی عناوینی را از دیگر کشورها میآوردند.
او ادامه داد: با اینکه تلاشهای انجامشده در این راه قابلستایش است، اما در مورد این کتابخانهها هیچ پیشینه و بایگانی وجود ندارد. کسی که قصد حضور در این برنامه را دارد، باید با روشهای کتابخانهداری آشنا باشد و فهرستنویسی و دستهبندی موضوعی را در کتابخانه پیاده کند.
این مترجم همچنین اظهار کرد: مسئلهی کتاب و کتاب خواندن و موضوع فروش کتاب از مباحثی است که نیاز به نگاه کارشناسانه دارد. اگر تعداد کتابخانهها افزایش پیدا کند، طوری که در هر پارک و فضای سبزی یک کتابخانه داشته باشیم، مردم به سمت کتاب کشیده میشوند و کتابخانهها میتوانند با خریداری کتاب به این صنعت کمک کنند. هرچند که ما در کشور کتابخانه تخصصی هم نداریم و برای تحقیق و پژوهش دربارهی یک موضوع خاص، جایی برای منابع آن وجود ندارد.
مؤدبیان با اظهار تأسف از تیراژ پایین کتابها گفت: سرمایهگذاری در صنعت نشر وجود ندارد، ناشرها در شرایط بدی هستند و بالطبع مردم هم نسبت به کتاب رغبت زیادی نشان نمیدهد. البته تفکر اشتباهی که آفت کتابخوانی است، نیز وجود دارد. برای مثال امروزه کتابهای درسی و کمکدرسی با تیراژهای بالا منتشر و به فروش میرسند و برخی همین کتابها را کافی میدانند، درصورتیکه وقتی برای کتاب خواندن الزام وجود داشته باشد، دیگر کتاب خواندن نیست و جزو سرانهی کتابخوانی محسوب نمیشود. کتاب خواندن باید با اختیار و آگاهی برای کسب دانش و اطلاعات باشد.
این کارگردان و بازیگر امانت دادن کتاب را بخشی از سنت کتابخوانی دانست و افزود: معرفی و امانت دادن کتاب هم بخش مهمی از کتابخوانی حساب میشود. من همیشه کتابهای کتابخانهام را به امانت میدهم. البته زمانهایی هم بوده که کتابم را برنگرداند، حتی کتابهای نایابی که مدتها دنبالشان گشتم. با اینحال باز هم کتاب قرض میدهم و اگر کتابی در کتابخانه داشته باشم که نیاز چندانی به آن نداشته باشم، حتماً به کتابخانههای عمومی هدیه میکنم تا دیگرانی که به کارشان میآید، از کتاب بهره ببرند.